Het horizontale captatienet onttrekken energie uit de aarde
De buizen bestaan uit polyethyleen of polyethyleen overtrokken koperbuizen. Deze buizen worden in lussen gelegd in de grond op een diepte van 1,2 meter. Met een afstand van 60 cm van elkaar. Door deze lussen circuleert in een gesloten circuit water met antivries. De buizen worden in lussen gelegd die ver genoeg van elkaar moeten liggen om een te grote onttrekking van aardwarmte te vermijden. Zoniet zou men het risico lopen dat de grond constant zou vervriezen.
Vandaar dat men een groot oppervlak nodig heeft, om een captatienet te leggen. Je mag rekenen op 1,5 tot 2 keer het te verwarmen, bewoonbaar oppervlak.
Op de grond die boven het captatienet ligt, mag men terug gras zaaien of bloemen planten, ed. maar geen betegeling. Want zo kan de grond boven het captatienet niet opgewarmd worden door de zon.
De verticale sondes onttrekken energie uit de aarde
Deze bestaan uit U-vormige polyethyleenbuizen die in een boorgat geïnstalleerd worden. Diepte is afhankelijk van de streek, en van de kwaliteit van de grond. Men vult de boorput weer op. De buizen die in de grond zitten worden tot binnenshuis gebracht. Daar worden ze verbonden met een collector. Het buizencircuit word gevuld met glycol- watermengeling, tot op een bepaald percentage zodat de vloeistof in de buizen niet kan bevriezen.
Het aantal boringen is dus afhankelijk van de kwaliteit van de grond, de streek, het bewoonbaar en te verwarmen gedeelte. De impact op de grond is minimaal in vergelijking met het horizontale captatienet. Dit is toepasbaar voor mensen met een kleiner tuinoppervlak. Voor de boringen is er geen enkele aanvraag nodig.
Het horizontale captatienet onttrekken energie uit de aarde
De buizen bestaan uit polyethyleen of polyethyleen overtrokken koperbuizen. Deze buizen worden in lussen gelegd in de grond op een diepte van 1,2 meter. Met een afstand van 60 cm van elkaar. Door deze lussen circuleert in een gesloten circuit water met antivries. De buizen worden in lussen gelegd die ver genoeg van elkaar moeten liggen om een te grote onttrekking van aardwarmte te vermijden. Zoniet zou men het risico lopen dat de grond constant zou vervriezen.
Vandaar dat men een groot oppervlak nodig heeft, om een captatienet te leggen. Je mag rekenen op 1,5 tot 2 keer het te verwarmen, bewoonbaar oppervlak.
Op de grond die boven het captatienet ligt, mag men terug gras zaaien of bloemen planten, ed. maar geen betegeling. Want zo kan de grond boven het captatienet niet opgewarmd worden door de zon.
De verticale sondes onttrekken energie uit de aarde
Deze bestaan uit U-vormige polyethyleenbuizen die in een boorgat geïnstalleerd worden. Diepte is afhankelijk van de streek, en van de kwaliteit van de grond. Men vult de boorput weer op. De buizen die in de grond zitten worden tot binnenshuis gebracht. Daar worden ze verbonden met een collector. Het buizencircuit word gevuld met glycol- watermengeling, tot op een bepaald percentage zodat de vloeistof in de buizen niet kan bevriezen.
Het aantal boringen is dus afhankelijk van de kwaliteit van de grond, de streek, het bewoonbaar en te verwarmen gedeelte. De impact op de grond is minimaal in vergelijking met het horizontale captatienet. Dit is toepasbaar voor mensen met een kleiner tuinoppervlak. Voor de boringen is er geen enkele aanvraag nodig.